Geland, ja het vliegtuig zeker. Ik zelf? Dat gaat nog wel even duren denk ik.

Een nieuw avontuur in het buitenland, of een vliegvakantie, begint toch vaak al echt op het vliegveld. In de aanloop naar Doha keek ik best wel een beetje tegen het afscheid op, maar dat viel uiteindelijk allemaal nog best wel mee. Hier en daar zijn wel een paar traantjes gelaten, maar ikzelf had vooral zin in het avontuur. Ron en Didie hadden nog kleine cadeautjes meegenomen voor mij (een prachtige ketting!!) en Rik. Tussendoor werden er nog goede grappen gemaakt zodat de sfeer vooral luchtig en gezellig bleef. Juist een leuk afscheid dus! Eenmaal door douane wachtte ons nog een aangename verrassing voor de rest van de reis: ondanks een volle businessclass hadden we het geluk daar te mogen plaatsnemen. Dat leverde heel wat jaloerse reacties op toen ik de fotootjes daarvan verstuurde. Dank daarvoor. Dat was een goed begin, en dat is het halve werk toch!.. 😛

En nu zitten we hier in Doha. Best raar aangezien het zo lang een ver-van-mijn-bed-show was. De eerste appjes vanuit Nederland met vragen als hoe het daar nu is vind ik lastig te beantwoorden. Want tja, hoe kun je dat omschrijven als je er net een paar uurtjes bent? Mijn poging: Het is hier warm, er is veel zand en het appartement waar we nu wonen is nog typisch als die van een man, namelijk vooral functioneel met weinig aankleding. Daar kan ik me later nog lekker op uitleven dus (de toestemming is er al, alhoewel dit 1 van de dingen is waar ik geen toestemming voor nodig heb van mijn man :P). Wel hebben ze hier een prima supermarkt en een enorm winkelcentrum (met zelfs een Zara voor Maaike!)en de Ikea gaat later ook goed van pas komen. Maar echt tijd om alles tot ons te nemen hebben we niet helemaal gehad. Vandaag stond namelijk vooral in het teken van praktische dingen regelen voordat Rik morgen moet werken en pas donderdagochtend weer thuis is. Dat is helaas de minder leuke kant van komende week, echt samen op ontdekking gaan in Doha gaat de komende dagen niet lukken.

Wat wel gelukt is vandaag is dat ik een Qatarees telefoonnummer heb en de eerste stappen zijn gezet voor mijn residents permit /RP (soort van woonvergunning). Dat laatste was handig om met Rik te regelen aangezien het deels via Qatar Airways verloopt. Ook de Uber-app is geïnstalleerd, de eerste boodschappen zijn gedaan en bovenal heb ik mijn medical examination al kunnen doen voor de RP. En daar had Rik helemaal niets te zoeken. ‘No men allowed’ stond er op de ingang van het medical center. Gescheiden ingangen voor mannen en vrouwen, dat zal wel niet de laatste keer zijn dat we dit gaan tegenkomen. Maar wie weet komt die tekst van dat bordje nog wel vaker van pas, en wat mij betreft niet alleen hier in Doha hoor.

Al met al, een zachte landing? Gisteravond door de piloten in elk geval wel. De reis was goed. Wij hebben vandaag de eerste dingen gedaan zodat ook mijn landing hier steeds rustiger kan worden ingezet. Komende week moet Rik helaas weer opstijgen en begint ‘het gewone leven’ hier. Ik zelf hoop nog even een klein beetje vakantiegevoel te kunnen vasthouden, zodat er nog wat mooie toeristisch en bovenal jaloersmakende foto’s jullie kant op kunnen.