Inmiddels zit Rik hier al meer dan een half jaar, en ik bijna drie maanden. Na het halen van mijn rijbewijs, heb ik de belangrijkste dingen hier wel zo ongeveer geregeld. Je zou kunnen zeggen dat de belangrijkste kennismaking daarmee bijna compleet is. Maar dat kon ik toch echt niet zeggen na vandaag, want Qatareser (is dat een woord?!) dan vandaag wordt het toch echt niet meer hoor.

Vandaag was namelijk Qatar National Day. De nationale feestdag waarmee het land viert dat ze vrij zijn, dat ze trots zijn op Qatar met haar bevolking, en dat wordt groots gevierd. Alles is uitgedost met de nationale kleuren en vlag van Qatar. Al een week zijn er activiteiten, en ook na vandaag is er nog bijna een week vol met festiviteiten. Kerstversiering zie je hier zo’n week voor kerst amper, maar de nationale kleuren wapperen overal in overvloed. Het schijnt zelfs zo te zijn dat kerstversiering pas mag worden opgehangen na 18 december, na Qatar National Day dus. (Laten we natuurlijk ook niet vergeten dat moslims kerst niet vieren, maar de vele expats hier vaak wel). Vuurwerkshows worden met oud en nieuw niet gegeven schijnt, en ook dat snap ik nu. Al het vuurwerk is na vandaag volgens mij gewoon op.

Als nieuwkomer probeer ik zoveel mogelijk mee te krijgen van het land waar ik nu woon, en dat betekende dus dat ik vandaag echt niet de parade kon missen. Met twee partners in crime besloten we dan ook naar de grote militaire parade op de Corniche te gaan. De Corniche is een grote weg langs het water in het centrum van Doha, normaal zo’n half uurtje rijden van onze compound vandaan. Na een rit van meer dan anderhalf uur bracht de uber chauffeur ons uiteindelijk naar een busstop. Aangezien alles in het Arabisch stond aangegeven maar ik dat nog steeds onmogelijk vindt om te lezen, besloten we om toch in te stappen. De bussen stonden er toch niet voor niets? En we waren al bijna bij de Corniche, maar de weg was voor het gewone verkeer afgesloten. Wij, drie blonde dames, tussen allemaal donkere (voornamelijk) mannen stapten in een volgepropte bus. Het was weer een hele belevenis, maar een half uur later stonden we wel waar we wilden, op de Corniche, met uitzicht op de weg waarlangs de parade zou komen.

Na een uur wachten werd onze veels te lange autorit, het geduw voor een goed plekje tussen krijsende kinderen en hun duwende moeders beloond. Als eerste werden we getrakteerd op de mooie trucjes van de parachutisten van de luchtmacht, een vliegshow van straaljagers, nog grotere vliegtuigen en helikopters. Tenslotte startte de parade waar Qatar het grootse vertoon gaf van het leger. Cultuurshock? Got it there!

Ik weet niet zo goed wat ik er van vinden moet. Van een carnavals versierde wagen optocht weet ik dat tenminste wel. In elk geval is dit wel iets wat ik sowieso een keer had willen meemaken nu ik hier zo ben. Zo’n parade als wat ik hier heb gezien, zal men in Nederland never nooit zien. De luchtshow was gaaf, de tanks enorm, en er waren zoveel marcherende legermensen. Zelfs de brandweer kwam hier marcherend voorbij. We verbaasden ons erover dat er zoveel Qatari mee deden aan een parade, gezien de kleine bevolking. Later kwamen we een man uit Duitsland tegen die echter ook meeliep in de parade. Hmm, hij zal wel niet de enige niet-Qatari zijn geweest.

Hoe dan ook, Qatar wil graag laten zien hoe trots ze op hun vrijheid zijn, en ik denk ook met welke indrukwekkende materialen ze die kunnen verdedigen. Wat ik dan weer het mooiste vind, is dat de parade werd afgesloten met de ‘traditionele’ krijgers op Arabische Volbloed paarden met hun sabel in de hand. De hekkensluiters waren de kamelen, die als een ik-hap-voor-Peijnenburg-reclame vooruit gelokt werden. Hilarisch en een groot contrast met de eerdere machinerie.

Gisteren had ik al met een aantal een voorproefje gezien van wat parachutisten hier in de lucht konden doen, vandaag dus de rest. Als ik zou willen zou ik komende week elke dag nog wel een vuurwerkshow of iets anders kunnen bezoeken. De hele week worden er nog allerlei dingen georganiseerd, voor zowel kinderen als volwassenen. Dat laat ik even gaan. Al met al was vandaag toch echt wel het toppunt van Qatarese cultuur dat ik heb gezien volgens mij. Het was een dag die ik niet had willen missen in mijn Doha-leven. Hier onder een aantal foto’s om een impressie te geven.

Happy National Day!