In de auto vind ik het heerlijk om gewoon naar de radio te luisteren, in plaats van een muzieklijstje van nummers op je telefoon. En zo af en toe, hoor je dan iets verrassends.

Geen muziek uit de speakers of een kletsende dj. Nee, als je hier de radio op een bepaald tijdstip aanzet, kan het ineens zijn dat je luistert naar het gebed. Ook op de Britse radiostations komt deze voor. Niet zo gek natuurlijk, ook omdat je het gebed buiten overal hoort, maar toch, de eerste keer dat ik de radio aan deed en het hoorde, moest ik stiekem toch weer een beetje lachen. Cultuurshock?!

Maar ook de reclames. Ik vind ze af en toe best wel anders dan in Nederland. Heel veel reclames hebben een uitgebreide voorlichtende taak. De reclames over bijvoorbeeld diabetes. Voorlichting door middel van reclame kennen we natuurlijk wel, maar ik heb hier toch vaak het idee dat ik een bericht hoor uit een voorlichtingsfilmpje van de dokter. De symptomen wordt uitgebreid besproken, de oorzaken en gevolgen er van ook. Het gaat wel wat verder dan de Sire reclames die wij kennen. Ook de timing van sommige reclames is anders. Vorig jaar viel me ineens een reclame in de hoogtijdagen van de zomer op. Een reclame die ik normaal gesproken nooit zou verwachten in dit seizoen, maar juist in de winter. Een reclame over het tekort, en daarom het bijslikken van, vitamine D.

Verbazing alom eerlijk gezegd. Een tekort aan vitamine D tijdens de zomerdagen zou bij mij nooit voorkomen, dacht ik toen nog. De zonaanbidder in mij zou dat zeker voorkomen. Elke dag zon, warme temperaturen en afkoelen in het zwembad zorgt er voor dat mijn vitamine D wel op peil blijft. Ook in de woestijn, of het nou 40+ is of niet… Ik ben gemaakt voor dit weer hoor! Nee, een dergelijke reclame tijdens de Nederlandse winter met de grauwe, gure dagen vol met regenbuien waardoor je amper naar buiten gaat, dat klinkt logisch, maar hier.. no way.

Maar langzamerhand begint het duidelijk te worden. Zeker nu het eind juni is, de zwembaden en stranden al een tijd gesloten zijn en een half uur wandelen in de zon overdag toch niet echt heel grappig meer is. In bikini over straat is hier verder niet echt een optie en in de mall even een zonnestraaltje op doen gaat het natuurlijk ook niet doen. En ons balkon, tja, die ligt de hele dag in de schaduw. Wat overigens perfect is voor deze tijd van het jaar (ookal helpt het niet voor de vit-d aanmaak), maar de zon is nu te vinden bij het zwembad. Ook normaal gezien perfect in deze tijd van het jaar, als het zwembad niet dicht zou zijn vanwege de Corona maatregelen…

Dus ik heb afgelopen week maar eens boodschappen gedaan en mijn ontbijtje ‘s ochtends uitgebreid met een pilletje. Het blijven in mijn Nederlandse gedachtengoed toch winterse perikelen om vitamine D te slikken, maar de zonuurtjes zijn momenteel nog schaars en de winter laat hier voorlopig nog op zich wachten, dus hoe anders aan je vitamine D- gehalte te komen? Precies.

Over enkele dagen gaat gelukkig het strand hier weer open, dus dan kunnen we in elk geval weer een beetje van de zon genieten en afkoelen in het water. Hoognodig ook, want dat bleke huidje is ook al zo’n winters perikel hier, en dat terwijl ik nog nooit zo’n hete zomer heb meegemaakt.