.. is alweer voorbij. Een mijlpaal? Misschien. Een goed begin, dat zeker!

Voor ik begon een blog te schrijven had ik me voorgenomen het geen verslagen te laten worden van wat ik elke dag nou precies aan het doen ben. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat een opsomming van uur tot uur nou zo boeiend te lezen is. Maar ja, een eerste week die voorbij is gegaan is natuurlijk wel een klein beetje een mijlpaal. Dus vooruit dan maar, hier voor 1 keer een overzichtje van de week.

Zondagnacht om half twaalf ’s avonds kwamen we aan. Nog een beetje overvallen door het feit dat wanneer het hier donker is, het alsnog boven de 30 graden is, ervoer ik het eerste ritje met de Uber taxi, ons vervoersmiddel voorlopig. Helaas was er in het donker weinig te zien van de plekken waar we langs reden. De dag erna zou ik erachter komen dat ik niet heel veel gemist had.

Maandag was vooral een dag van regelen van praktische zaken zoals ik al eerder schreef. Boodschappen doen en een kleine rondleiding op de compound door Rik sloten de dag af. Klaar voor onafhankelijkheid, want dinsdagochtend vertrok Rik voor zijn werk naar Marokko.

Gelukkig bleek ik niet alleen in de compound. Maandag bleken we bij een Nederlandse vrouw al binnen te zijn geweest omdat haar vloertegels spontaan geknapt waren en haar dochtertje en nanny erg bang bij de deur om hulp vroegen. Dinsdagochtend zat ik bij haar op de koffie tijdens de installatie van nieuwe tegels. Dat ging met een hels kabaal kan ik zeggen. Die middag ging de deurbel plotseling en lag er heus al post voor mijn deur; een welkomst tekening van haar dochter voor mij en Rik. Hoe lief!

In navolging van de thee, werd aan mij gevraagd of ik woensdagavond uit eten wilde met een groep Nederlandse vrouwen in Doha. Het idee van deze groep is dat alle Nederlandse vrouwen andere Nederlandse vrouwen in Doha mogen uitnodigen. Natuurlijk heb ik ja gezegd, en heb daardoor ook vrouwen leren kennen buiten de Qatar Airways groep. Heel leuk! Woensdag overdag wilde ik me natuurlijk ook niet vervelen en heb ik ’s ochtends gesport en ’s middags de Ikea hier opgezocht. Ja, druk, druk, druk..

Donderdag was de Piloot weer thuis en hadden we even wat spaarzame uurtjes samen. Die werden gevuld met slapen, vluchtvoorbereidingen van zijn kant en relaxen bij het zwembad. Helemaal niet gek toch?

Vrijdag stond ik er weer alleen voor en heb mijn kans gegrepen om met iemand in de Pearl af te spreken. Rik was daar toch al eens geweest dus hij miste er niet veel aan. Een kleine cultuurshock gehad bij het binnenstappen in het café, maar daarover later. Ik heb een hele aardige vrouw ontmoet die me o.a. meer vertelde over Nederlands onderwijs dat hier in Doha aan de nlse expats wordt gegeven. Erg interessant 😉 Ik bleek haar collega woensdagavond al te hebben ontmoet, en een andere collega van haar ook te kennen vanuit mijn studententijd nog. Wie zegt dat de wereld heel groot is?.. Het was erg gezellig, en leuk om meer van Doha te zien, al was het nog best warm om buiten te lopen voor sightseeing. Dat later maar een keer wat uitgebreider doen.

Zaterdag was chilldag. Niet teveel moeten, behalve beetje opruimen en aan het zwembad hangen. Best lekker, maar ik moet er nog wel even aan wennen, dat slow-living.

Vandaag alweer de laatste dag van de eerste week hier. Het begon leuk met een koffieochtend met drie andere dames. Twee daarvan kende ik nog niet, maar het was erg gezellig. ‘S middags kon ik meerijden naar the Villagio met het Nederlandse stel uit ons gebouw, dat was erg lief en erg fijn, want inmiddels begon ik het wel stil te vinden thuis.

Tussen de activiteiten door heb ik ook wel binnen gezeten (we hebben nu geen tuin of balkon) en Netflix aan gehad, een boekje gelezen of het internet op, op zoek naar meer informatie. Toch wel fijn dat internet zo’n verspreid goed is. Kleine hoogtepuntjes waren daarnaast ook de whatsapp berichtjes en -belletjes uit Nederland, dat maakt de wereld soms ook iets minder groot.

Als ik er aan terug denk dat we vorige week nog op Schiphol stonden, lijkt dat alweer zo ver weg. Zijn we hier nog maar een week? Dat doet me wel realiseren dat het soms belangrijk is om eens terug te denken aan wat er nou precies is gebeurd de afgelopen tijd. We maken genoeg mee, het is een unieke ervaring en zonde als we daar over een tijd niet meer zoveel van weten omdat we zo geleefd worden.

Morgenvroeg komt Rik thuis en gaan we onze tweede week samen in. We gaan zien wat de komende weken ons gaan brengen en hoe we die gaan ervaren. Jullie zullen het ongetwijfeld gaan lezen, maar wees gerust, geen opsommingen meer hoor 😃