Na een fourwheeldrive- scheurdagje met mijn broer en zus in augustus te hebben gehad, en al een keer als bijrijder te hebben mogen genieten in de woestijn, was het vandaag eindelijk de beurt aan mijzelf. Zandhappend de woestijnduinen door.

Niet dat ik veel aan de cursusdag van augustus had. Beheerst rijden was waar het toen om ging. Vooral rustig aan met dat gaspedaal, vertrouwen op het vermogen van de motor. Nou, geen van beide gold vandaag kan ik zeggen. Vandaag waren de lijfspreuken zoals ,Gas, gas, gas, anders moeten we graven!’ en ,Gang is alles!’ de belangrijkste motto’s. Beheerst rijden? Dat past niet in Qatari stijl. Die heuvel moet met snelheid bedwongen worden.

De inburgeringscursus was compleet toen we de hulp kregen van een echte local hier. Wij stonden al een half uur hulpeloos te staan omdat de auto toch echt vast zat en gevaarlijk schuin stond. Zwaaiend in de hoop dat iemand ons kon helpen of een slim plan had, hadden we mazzel. Na wat gewuif kwam daar een Qatari auto aan. Met een veel te grote grijns van de local en opmerkingen als ,Wow, you are not stuck?!’ kregen we een lesje hoe-rijd-je-van-een-zandduin-af-als-je-vastzit. Met een flinke stoot gas en een ommezwaai aan het stuur had hij de auto binnen twee seconden veilig en wel beneden. Daar kunnen we nog wel wat van leren. En wat moed van opsteken. Hoe dan ook, de Qatari was snel weer gevlogen na wat bedankwoorden van ons, lachend met zijn mederijder. Een kwartier later kwamen we hem weer tegen, met nog steeds de grote grijns naar ons als herkenning. Hij heeft vanavond in elk geval een goede grap te vertellen die vast begint met ,,Er waren eens zes Euopeanen in de woestijn…. ”. Dankbaar waren we hem wel.

We hebben onze weg iets kalmer vervolgd naar de zee, met wederom het uitzicht op de kwaaie buren van Qatar. Heerlijk bijna barbecuend kwam de plaatselijke Indiër kijken of hij spullen in- en uit- kon laden (zonder een woord te zeggen, gewoon bij ons blijven staan, het blijft bijzonder) en hebben we genoten van het woestijnzonnetje en een stukje vlees. Helaas dat Rik er niet bij kon zijn, hopelijk volgende keer. En wellicht dan ook met een eigen wagen?