Over een uurtje gaat de wekker alweer. Het liefst wil ik nog even slapen, dat is toch echt beter voor de kater, maar dan ben ik bang dat ik nog beroerder wakker word, nog vol in slaap. En die kater, ach het is een mooie afsluiter van een bijzondere vakantie.

Op onze laatste avond in Nepal, wilde onze reisagency-man Satwayan Lama, ons meenemen naar een Koreaans restaurant. Hier had hij het al op de eerste dag over. Alhoewel Rik en ik net zo lief deze vakantie ook eens weer een avond met zn tweeën wilde eten (dat was nog amper gebeurd), was Satwayan zo enthousiast, dat we hem natuurlijk niet wilde afwijzen. Na een shoppingsessie (en goed geslaagd ook 😛) spraken we om zeven uur met hem af. En zo, na flink wat spek, pittig eten en teveel Soju shots en bier, verlieten we een paar uur later te tipsy weer het restaurant. Wat een avond!

En nu lig ik in bed van ons heerlijke hotelkamer in Kathmandu. Wat een verschil met al die lodges en teahouses in de bergen, waar een muur uit een triplex bestaat, evenals je bed met een klein schuimrubbertje als matras. De verschillen in dit land zijn groot zeg! Qua temperatuur en qua leven van de mensen. Gek idee dat we twee dagen geleden nog hoog in de bergen zaten te koukleumen, terwijl we nu met een airco aan liggen te zweten in een chaotische stad. Wat een contrast zeg!

Grote verschillen en contrasten tekenen deze trip wel. Wat hebben we een toffe tijd gehad, en zijn we letterlijk tot grotere hoogtes gestegen, maar door hoogteziekte bij mij heb ik ook wel een dalletje gekend. Wat hebben we leuke mensen leren kennen en kennisgemaakt met de Sherpa cultuur en het Boeddhisme. Kaarten met een zeventienjarige monnik, vrolijk worden van onze porter Namjell die, ondanks het sjouwen van teveel kilo’s altijd vrolijk lijkt en lacht, wandelen in een omgeving van sneeuw, stront, stof en over lange ijzeren bruggen door diepe dalen. Wat was het bijzonder om dat zo mee te maken. Ook zijn we er achter gekomen dat met een gids wandelen op zekere punten een toevoeging is. Hij kon ons vertellen over de bergen en het leven in de Himalaya. Aan de andere kant hebben we ook gemerkt dat we erg gesteld zijn op onze eigen vrijheid en zelf kunnen plannen en aanpassen van de route. En tot slot het contrast van een ruwe, stille omgeving als je van de paden afwijkt (vlakbij de berg Lobuche), in tegenstelling tot de drukte van het toerisme als je weer loopt op die bekenden EBC trek. Wat hebben we ons daarover toch verbaasd.

Het mooie vind ik aan andere landen bezoeken, zeker landen die heel anders zijn dan je gewend bent, is dat het mezelf weer aan het denken zet. En zeker een land als Nepal ligt zo ver van hoe wij leven. De manier waarop ze hun leven indelen, het werk dat ze doen, het belang van onderwijs wat hier zo goed zichtbaar wordt, de armoede die er is en natuurlijk de totaal andere leefomgeving. Toen we verhuisden naar Doha vroegen mensen of ik een cultuurshock ervoer, of het heel anders is. Tuurlijk, het was geen Europa en er ligt iets meer zand in Qatar dan in Nederland, maar vergeleken met Nepal, zijn die verschillen, voor mij althans, verder niet zo groot. Hier ben ik veel meer onder de indruk van hoe anders het ergens kan zijn, hier heb ik dat veel meer ervaren.

De katers daarentegen, die voelen overal toch hetzelfde aan. Ik ga er vanuit dat de remedie voor mij ook nog steeds hetzelfde werkt; een frisse douche en een goed ontbijt, gecombineerd misschien met een paracetamolletje. Voorlopig even geen Koreaanse BBQ meer voor mij. Nog een paar uurtjes en dan stappen we weer het vliegtuig, vol met ervaringen, gedachten en mooie verhalen. Voor wie die nog wil lezen, die zijn te vinden op de polarsteps met deze link.

https://www.polarsteps.com/SamanthaBangmaFortuin/1539741-namaste-nepal?s=226C7C8C-C719-4DD7-B9B3-BDFC474922EA

Inmiddels is de wekker gegaan. Het is tijd om op te staan. We gaan onze spullen pakken, ontbijten en dan.. weer op naar Doha!

Namaste!