Ik was er stiekem een beetje voor gewaarschuwd. Tijdens Ramadan is het niet altijd even relaxt om in Doha te zijn. Overdag in het openbaar eten zit er niet in, er zijn aangepaste openingstijden van winkels en restaurants en de mensen zijn (logischerwijze) niet altijd even vrolijk waardoor het verkeer soms nog opgefokter kan zijn. En water drinken overdag, ondanks de 40 graden, mag in het openbaar natuurlijk ook niet… Ramadan zoals ik het nog nooit meegemaakt heb!

Want eerlijk is eerlijk, in hoeverre merk je in je Nederlandse leventje nou iets van de heilige maand? Behalve dat op het nieuws wordt aangekondigd wanneer de precieze startdatum is, niet veel. Daar komt bij dat ik zelf weinig mensen ken die aan vasten doen, dus was het altijd een ver-van-mijn-bedshow. Maar hier in Doha is dat natuurlijk wel even anders. Weken van tevoren zie je de eerste tekenen van de heilige maand tevoorschijn komen. Decoraties van halve maantjes worden opgehangen, de eerste aanbiedingen van winkels gedurende de Ramadan komen al eerder voorbij en natuurlijk wordt er vaak gedacht aan de vraag, op welk precies moment zal de Ramadan gaan beginnen?

Dit jaar was ik tijdens de start van de Ramadan op zondagavond 5 mei niet in Doha. Nee, vieren van Bevrijdingsdag in Nederland staat behoorlijk ver van vasten af! Toen we weer terug kwamen was de Ramadan volop bezig. Met ‘Ramadan Kareem!’ in de berm opgesteld, werden we begroet toen we de Pearl in reden. En verder… leek het gewoon een dag als anders.

Overdag is het echter wel rustiger op de straten, wat het verkeer vrij aangenaam maakt. Ineens doe ik er een kwartier minder over om naar mijn werk te gaan, hoe fijn! De schooldagen zijn ook korter wat mijn werktijden ook iets beïnvloedt, maar verder.. oh ja, die hamburger die we stiekem nog wel eens snackten in de mall voor het boodschappen doen kunnen we nu wel vergeten. Hmm, misschien is vasten voor ons ook wel een goed idee..

Na de rust van overdag, komt ’s avonds iedereen weer tot leven. De lichtversiering op de straten gaan aan, spotlights sieren enkele torens en het verkeer draait weer op volle toeren. Grappig om dat verschil te zien!

De aanbiedingen die winkels hebben gedurende deze periode komen voort uit de gedachte dat tijdens de heilige maand, naastenliefde en vrijgevigheid belangrijk zijn. Ook zijn er plekken in de verschillende Malls waar mensen oude kleding of oud speelgoed kunnen doneren voor mensen die het minder goed hebben. Moslims die tijdens de Ramadan alleen zijn worden uitgenodigd door vrienden, familie of zelfs door mensen die ze amper kennen, om na zonsondergang de maaltijd samen te nuttigen, omdat niemand alleen zou moeten zijn. Delen en vrijgevigheid. Tijdens een Nederlandse avondles die ik eenmalig bezocht (i.v.m. met na de zomer) kwam een Qatarese student later in de les vanwege de zonsondergang. Hij had snoepjes en Arabische koffie meegenomen om te delen. Hoe leuk!

Ramadan gaat niet alleen om vasten, het gaat om spirituele bezinning, je onthouden van genotsmiddelen, dingen die slecht voor je zijn of kwaadspreken over anderen. Overdag wordt er veel gebeden, ’s avonds wordt het vasten verbroken en geniet men samen van de Iftar, de avondmaaltijd tijdens Ramadan waarmee het vasten wordt verbroken. En een Iftar heb ik gisteren meegemaakt…

Niet een traditionele iftar bij mensen thuis (helaas), maar een iftar bij een hotel. Echt heel traditioneel kwam die eigenlijk niet over, zo aan tafel zittend met vooral blanke niet-Qatarese mensen om je heen, maar een ervaring was het wel. Op tafel stond een schaaltje met dadels klaar. Traditioneel begint men met het eten van een dadel om het vasten te breken als de zon onder is. Het teken dat je mocht eten was de kanonskogel die op de Souk Waqif dagelijks wordt afgeschoten, getoond op een groot scherm in de zaal. Daarna konden we naar het (grote) buffet om onze bordjes te vullen met allerlei soorten eten. Ja, een vreetschuur was het stiekem wel, maar dan wel een mooi versierde!

Hoe dan ook, met deze warmte heb ik wel respect voor de mensen die overdag niets eten of drinken. Alhoewel vasten voor iedereen verschillend is, en kwetsbare mensen (zwangeren, ouderen, jonge kinderen etc.) niet (volledig) mee doen, vind ik het een mooie manier om met je geloof bezig te zijn, gedisciplineerd te zijn, met empathie naar de minderbedeelde mensen. Over tien dagen is het Eid al Fitr, wat het einde markeert van de Ramadan, ofwel, het Suikerfeest zoals wij het kennen. In Qatar is dat een vakantie, scholen zijn dan onder andere ook dicht. Het is het festival om te vieren dat de vastenperiode voorbij is. Vasten op de Eid schijnt zelfs niet te mogen en iedereen ziet er op zijn topbest uit. Wat zullen we daar van merken hier in Doha? Waarschijnlijk meer dan dat we in Nederland zouden merken. We gaan het zien!

Ramadan Mubarak!