Hobbeldebobbeldebobbel. ,Gas geven jongens, gang is alles!’ Fourwheeldrive a la Doha style is waar we de vakantie mee afgesloten hebben. Waar in Afrika met name ook kalm en beheerst rijden de boventoon voerden op de zanderige en rotsige wegen, is het in de woestijn toch weer met zoveel mogelijk gang die heuvel op. Tenminste, als je niet vast wil komen te zitten.

En zo was het fourwheeldrive rijden de laatste dagen toch wel weer heel anders voor Meilan en Michiel dan dat ze de weken ervoor geleerd hadden. Hard over de wegen in Namibië en Botswana rijden is ons namelijk meerdere keren afgestraft met kapotte eieren achterin (oke, geen handig ontbijt met een self-drive vakantie, maar toch) en een lekke waterjunk (toch enigzins noodzakelijk). Dit keer dus geen breekbaar eten mee, maar ook niet altijd even beheerst en rustig door het zand hobbelen. Anders dus, maar een leuke manier om het fourwheeldrive rijden en de vakantie af te leren was het wel.

Na ons vertrek uit Windhoek, vlogen Meilan en Michiel met ons mee via Doha. Hun weg vervolgden ze pas twee dagen later, zodat ze nog even tijd hadden om bij ons te buurten en te zien hoe het ons hier in Doha bevalt. Bezoek vinden wij altijd gezellig, en om zo het vakantiegevoel nog met twee dagen te verlengen was heerlijk! Rustig afkicken was het ook.

Ons opstaan-ritme kwam ons de eerste dag in Doha goed uit. Rik was nog vrij dus we begonnen de verkenningstocht met een dag in de woestijn. Zelf konden we niet wachten om onze vrachtwagen in de woestijn uit te proberen, en in Afrika hadden we er al meerdere keren over gemijmerd. Eindelijk kon de Ford dus van stal. Dachten we dat die Toyota Hillux een bakbeest was, toen Michiel zijn benen achterin bijna helemaal uit kon strekken, en Meilan het opstapje echt nodig had om de vrachtwagen in te klimmen, glommen wij stiekem toch wel van trots. Wat een gave auto is het toch. Misschien daar toch ook maar daktenten op installeren? Kamperen in de wildernis beviel ons namelijk best goed! Eenmaal in de woestijn was het toch nog wel echt te heet om het risico op uitgraven te nemen, dus we hebben de Ford nog niet helemaal kunnen testen op de duinen, al hebben we een aardig idee gekregen van wat kan. Na een lange rit op de desert highway (en ernaast), konden we heerlijk genieten van het warme (!!) zeewater, een heerlijk barbecuetje en wat non-alcoholische biertjes. Tja, verschil met Afrika moet er zijn 😉

De tweede dag in Doha moest Rik helaas al weer in het werkritme, voor zover die er is. Met een nachtvlucht op het program, moest hij na een lunch in de Pearl weer aan de bak. Het struinen door alle shoppies in de Souk heeft hij denk ik niet echt gemist die avond. Jammer was het wel dat we de vakantie niet met z’n viertjes af konden sluiten.

Inmiddels zitten we alweer voor ons gevoel alweer bijna terug in het ‘ normale ‘ leven. Wat gaat dat toch altijd weer snel! Meilan en Michiel zijn weer in Nederland, Rik ligt weer op rare tijden in bed omdat hij vliegen moet, en ik heb mijn eerste lesvoorbereidingen alweer gedaan voor de nieuwe schoolperiode. Terug in het ritme? Back to normal life? Geen idee, zo normaal voelt dit leven nog niet altijd, en dat is ook prima. Ik hoop de komende tijd nog lekker in Afrikaanse sferen te kunnen blijven. We hebben veel foto’s dus het nagenieten kan beginnen! En als de hitte hier wat afneemt rijden we onze fourwheeldrive de woestijn weer in, met onze honeybadger Spotify lijst op, want sommige dingen wil je nou eenmaal niet afleren..