Welke dag is het ook alweer vandaag? Oe verhip, even rekening houden als ik straks naar buiten ga dat er niet meer gedronken en gegeten mag worden in het openbaar. Het is dat social media en de sluiting van de Qdc me er aan herinneren dat het vandaag nieuwe maan is. En dat betekent dat de Ramadan van start is gegaan.

Minder uitbundige versiering, geen iftars gepland en alle moskeeën zijn nog steeds gesloten. Wat zal dit extra vervelend zijn voor alle moslims om nu zoveel mogelijk thuis te moeten blijven. Waar Ramadan vooral ook de tijd is om door te brengen met familie, zal het dit jaar vooral binnen in je eigen huishouden moeten. Social gatherings in Qatar zijn nog steeds niet toegestaan en dat zal voorlopig nog wel even zo blijven.

Waar in Nederland de piek van de Corona-besmettingen wel bereikt lijkt te zijn, is dat in Qatar zeker nog niet het geval. Elke dag lijken de aantal nieuwe besmettingen met grotere getallen op te lopen. Een daling hiervan is zeker nog niet aan de orde. Waar de maatregelen aardig overeen leken te komen met die van Nederland, zien we dat het hier toch strenger lijkt te worden. Plekken waar het aannemelijk is dat mensen bij elkaar kunnen komen in grotere groepen worden met drones in de gaten gehouden, en vanaf komende zondag kom je een supermarkt niet meer in zonder mondkapje.

We zijn dus maar aan de knutsel gegaan met oude t-shirts en YouTube trials. Het resultaat; we lijken wel bandieten! Zelf mondkapjes maken zonder een naaimachine is niet onmogelijk, maar voor de zekerheid heb ik toch maar wat maskertjes gehaald bij de apotheek. Geen idee hoe zinvol die zijn, maar we hebben zo in elk geval opties als we boodschappen gaan doen.

Een voordeel van al het binnen zitten is voor ons dat we nu tijdens deze Ramadan minder bezig hoeven te zijn met niet eten en drinken in het openbaar. Met name door de al vrij hoge temperaturen hier, is het wel lekker een flesje water bij de hand te hebben. Het niet overdag ergens ff een bakkie te kunnen doen of een lunchje te pakken moeten we toch al missen, dus ook daar is weinig bijzonders aan komende tijd. Maar sneu vind ik het wel voor alle mensen die de komende tijd de Ramadan anders moeten vieren dan ze gewend zijn. En het bezoek wat voor over twee weken gepland stond zal helaas ook geen iftar kunnen meemaken. Wij zijn überhaupt benieuwd wanneer er weer bezoek kan langskomen of wanneer wij zelf in de gelegenheid zijn om weer vrij in en uit het land te reizen. We zullen nog even geduld moeten hebben.

Voor nu zijn Rik en ik elk geval samen. Ik ken helaas genoeg andere verhalen van mensen die het zonder hun partner moeten doen. Ik wens iedereen heel veel sterkte en uithoudingsvermogen nu ons geduld nog langer op de proef wordt gesteld. Houd je taai, en hopelijk tot snel!

Liefs,

Boef Samantha