speedboot… ja, speedboot. Geen roeibootje, geen opblaasbootje of zeilbootje, maar een vlotte Bayliner die best van de plek wil. #dohalife hebben we voor dit soort dingen in het leven geroepen.

Al sinds Corona ons in het reizen beperkt en ons daardoor meer in Qatar houdt, hoorde ik de mannen hier al een tijdje spreken over een boot. Lekker laten kletsen dacht ik altijd, we zien wel waar dat schip strandt. Nou, stranden deed dit schip niet, want toen ik in maart ineens terug kwam van mijn werk, leek het schip al bijna in de haven op ons te wachten. Met een enthousiaste, guitige blik in de ogen vertelde Rik hoe hij met een vriend van ons eventjes in de haven was om in eerste instantie de optie van een ligplek voor een boot te onderzoeken. Een boot kopen hoeft namelijk niet in eerste instantie het probleem te zijn, de ligplekken in de haven zijn daarentegen een stuk schaatser.. En zo troffen ze ineens twee booteigenaren die wel raad wisten met drie andere mannen die op zoek waren naar een boot. Waar het ene aanbod geen goede deal was, bleek de ander dat wel te zijn. En ineens werd dat ‘lekker laten kletsen en dagdromen over een boot’, een ‘even serieus nadenken en willen we dit echt’ situatie…

Onder het motto, het leven is een feestje maar je moet zelf de slingers ophangen, hebben we de vlaggetjes en de ballonnen gepakt en het leven hier in Qatar eens extra versierd. Nu reizen minder makkelijk gaat en de pandemie hier ons toch meer in het land houdt, moet je het voor jezelf op een andere manier leuk maken. En wat is nou een betere plek om het met 40 graden in de woestijn uit te houden? Precies, lekker op het water met een zeewindje door de haren. En jongens, het is genieten! Dit is denk ik echt zo’n dingetje wat we in Nederland minder snel zouden ondernemen, maar onze tijd hier verrijkt het echt enorm. En wat een aanwinst in deze Corona- tijd, waar maatregelen ons beperken om leuke dingen te ondernemen in de stad.

Inmiddels hebben we al heel wat vaaruurtjes er op zitten. Met de boot kwamen ook nog een hoop watersport spullen mee, dus de mannen hebben al heel wat wakeboard uurtjes gemaakt. Ik ben voornamelijk nog zout water aan het happen, maar opdrogen in het zonnetje op de boot gaat mij dan weer goed af. Als de zon ondergaat is het nog warm genoeg om in bikini te genieten van het uitzicht op The Pearl en Westbay vanaf het water. In het weekend genieten we samen met de vele andere bootjes die ook aangemeerd liggen bij het eilandje en kunnen we zelfs vanaf het water inkopen doen bij de boot supermarkt. Kortom, wij komen de maanden waarin het te warm is om rond te racen in de woestijn wel goed door op het water. En hopelijk, als de grenzen ook voor toeristen weer opengaan, kunnen we daar ook met familie en vrienden van genieten. Want genieten is het echt!