Verhuisperikelen, we dachten het in Doha al eens meegemaakt te hebben toen we van de compound in Ain Khalid mochten verhuizen naar een company-appartement in The Pearl. Afgelopen maand is gebleken dat de chaos van toen best nog wel meeviel. Deze maand Verhuisperikelen 2.0. Let the chaos begin!

Wanneer iemand is aangenomen bij Qatar Airways wordt er bij de verhuizing naar Doha een woning aangeboden door het bedrijf, de zogenaamde company housing. Ons avontuur begon in Ain Khalid Gate. Ondanks dat het een prima compound was, lonkte The Pearl. Om daar zo snel mogelijk te kunnen wonen hadden we twee opties; of op de lijst voor company accomodatie in The Pearl, of op de lijst voor Housing Allowance, waarmee je een vergoeding krijgt om zelf woonruimte in Doha te huren. Aangezien de laatste lijst toen erg lang was en het even kon duren dat je allowance toegewezen kreeg, kozen wij tweeënhalf jaar geleden voor company accomodatie in The Pearl. Met redelijk succes; een half jaar na mijn start in Doha konden jullie lezen over de verhuizing naar The Pearl. We dachten dat die verhuizing al enigszins chaotisch ging, en ook snel. Binnen een maand zaten we ineens op een ander stulpje en ook toen gingen we kort erna op vakantie. Niet de meest ideale voorbereiding, maar prima te doen. Zeker in vergelijking met dit verhuisavontuur.

Het grote verschil namelijk met de verhuizing van toen? We hoefden in die verhuismaand niet zelf op zoek naar een appartement. Oh ja, en de hoeveelheid spullen die mee verhuisd werden, ook dat was een stukje minder. En ik werkte nog niet en had tijd genoeg. En ook Rik had nog wel eens een vrije dag tussen het vliegen door. Zal ik verder gaan? De verrassing om te kunnen verhuizen was wel even groot. Net zomin als toen, verwachtten we ook nu niet dat we naar een ander appartement konden gaan. Normaal houd ik wel van een verrassing, maar enigszins voorbereidingstijd, daar houd ik ook wel van. Maar we hebben niet voor niets de #dohalife in het leven geroepen; dingen lopen hier vaak net iets anders dan je bent gewend. Flexibel zijn, that’s the key!

En zo ook dit proces. Rik had net heerlijk zes schaarse daagjes vrij gehad toen het bericht kwam, op de dag dat hij uiteraard weer moest vliegen, dat we housing allowance kregen en dus op zoek mochten naar een nieuwe plek. Voorwaarde bleek wel dat als we het zouden accepteren, we binnen een maand moesten verhuizen. Verhuizen betekende in ons geval een appartement zoeken, dingen op kantoor regelen voor Rik op de schaarse dag dat hij vrij was in die periode en dit het liefst voor we twee weken later op vakantie naar Ibiza zouden gaan, aangezien de deadline om te verhuizen ergens na de vakantie viel (terwijl Rik dan weer volop aan het vliegen zou zijn). Zo gezegd, zo gedaan… Voor mij dan, want Rik was natuurlijk ook maximaal aan het vliegen gezet voor onze vakantie. Op pad dan maar. Stap 1: een appartement vinden.

Met het WK-voetbal in het vooruitzicht bleek dat vele woontorens al omgetoverd werden tot hotels of short-term lease appartementen, vele huurcontracten slechts een jaar geldig waren (want volgend jaar moet de huur omhoog gegooid worden) en real-estate agencies hot en happening waren om commissie te ontvangen voor het laten zien van appartementen. De eerste tactiek was in The Pearl veel woontorens op eigen houtje te bezichtigen om de commissies te ontwijken maar het aanbod viel wel tegen. Daarnaast waren wij niet de enige die allowance hadden gekregen; met ons zeker nog honderd piloten. Wel gezellig trouwens, met een aantal vrienden zijn we op pad gegaan en hebben we elkaar zoveel mogelijk geholpen met de zoektocht naar een woning. Het wensenlijstje van mij en Rik bleek echter toch ook nog wel wat te eisen. Uiteindelijk, na zeker twintig appartementen te hebben bezichtigd binnen een week tussen het werken door, kwamen we via een real estate agent van vrienden uiteindelijk bij een pareltje. En nu maar hopen dat deze niet voor ons weggekaapt werd en het de commissie waard was…

De real estate agent leerde Stalker Sam kennen toen ik hem bombardeerde met berichten om meer duidelijkheid te krijgen over de beschikbaarheid van het appartement, want tja, moest ik nou verder zoeken naar een appartement of ging dit het uiteindelijk worden? ‘No worrie ma’am’ vertrouw ik niet in dit land maar al met al bleek het voor nu oké. De review van onze agent naar Rik was uiteindelijk ‘your wife is really good with WhatsApp’. Dat heb ik vertaald naar, wat een drammerig spam-wijf, maar mission accomplished wat mij betreft. Na een hoop geregel en gestress met de bureaucratie hier en ook nog werken tussendoor (je zou vergeten dat we hier allebei een baan hebben) is het uiteindelijk gelukt. Stap 1 voltooid: appartement gevonden.

Nog anderhalve week voor onze vakantie naar Ibiza moest het meest ingewikkelde gedeelte nog beginnen; de verhuizing tactisch plannen. Het inpakken van de spullen was iets uitdagender aangezien we in twee jaar tijd toch veel zooi hebben verzameld, maar was niet het meest ingewikkeld. Nee, plannen met de mensen hier was de uitdaging. De eigenaar hadden we leren kennen als een flexibele man, de agent die ons hielp was ook flexibel alleen onze planning werd steeds strakker en dus minder flexibel. En daar ligt het probleem, want als mensen hier flexibel zijn, doen ze ook alles flexibel (lees; niet volgens afspraak). De details zal ik jullie besparen maar het komt er op neer dat uiteindelijk geheel tegen de planning in met hulp van vrienden er in turbo tijd vijf auto’s met spullen werden volgeladen, wij een dag eerder dan gepland verhuisden ‘omdat we toch zo lekker aan het sjouwen zijn’ terwijl de eigenaar zijn spullen nog in de woning had, maintenance geheel niet volgens afspraak toch nog langs moest komen voor onderhoud en reparatie en de beloofde opslagruimte die wij huren, nog niet beschikbaar was op de dag van verhuizing.

Dus zo pakten wij vorige week woensdag enkele dozen uit, sliepen een nachtje in ons nieuwe onderkomen, hebben we de koffers weer ingepakt en vertrokken we donderdag op vakantie naar Ibiza. Flexibel zijn, that’s the key.

Uitrusten doe je op vakantie zeggen ze. Dat is wel gelukt. Met frisse moed gaan we morgen verder met ‘verhuizen’. Dat betekent in ons geval om een thuis te maken van onze derde woning alweer in drie jaar Doha tijd… #dohalife, daar hoort naast flexibiliteit, kennelijk ook verhuizen bij.