Als de landingsbaan kort is of er is een andere reden waarom het vliegtuig zo snel mogelijk stil moet staan, kan de piloot er voor kiezen het vliegtuig hard op de grond te knallen. Voor de passagiers uiterst oncomfortabel en waarschijnlijk een gevoel van onkunde van de piloot, maar geen zorgen. Ondanks dat het natuurlijk zou kunnen dat het niet de bedoeling was, zal er over het algemeen bij slecht weer of een korte baan absoluut een gedachte achter die landing zitten..

Toen ik een maand geleden aankwam in Nederland was er geen sprake van slecht weer. Over het algemeen zijn de landingsbanen in Schiphol ook lang genoeg, maar het gevoel van een harde landing was er zeker. Waarschijnlijk had het ook te maken met de turbulente reis van te voren, door al dat gedoe met Qatar airways en niet goedgekeurde medische formulieren waardoor de landing in NL bijna voelde als een noodlanding; veilig en wel op de grond na gevlogen te hebben onder omstandigheden die niet ideaal waren.

Na de vlucht begon het leven in Nederland ook direct weer op hoge snelheid en had ik amper tijd om bij te komen. Met een zieke oma in bed en een kleine spruit in de buik onderweg begon mijn tijd in Nederland met twee uitersten. Daarnaast moest ik in de tussentijd ook nog mijn werk van Doha doen, maar dan online vanuit Nederland. Schakelen dus tussen mijn oude Doha-leventje en Nederlands nieuwe bestaan, dat was wel gek. Ook ons huis moest toch meer een thuis worden, inclusief een nieuwe kamer erbij. Gelukkig had ik in april al enkele voorbereidingen gedaan en was de babykamer al grotendeels gereed.

Ik heb wel eens gelezen dat remigeren net zo ingrijpend kan voelen als emigreren. Doordat Nederland altijd zo thuis was, kon ik me dat niet altijd goed voorstellen. De laatste paar weken begrijp ik het echter maar al te goed. Het feit dat Rik niet met me mee kon zal ook niet hebben geholpen.

Gelukkig zijn we inmiddels alweer een paar weken verder. De koffer staat inmiddels uitgepakt en wel op zolder en ik geniet alweer een dikke twee weken van verlof en vakantie. Stil zitten doe ik echter nog niet, nesteldrang is blijkbaar echt wel een dingetje. Ons huis is inmiddels omgetoverd tot thuis, compleet met planten, hier en daar wat nieuwe spullen en een bed op klossen. Het klimaat van Qatar hoef ik met het Hollandse zomerweer gelukkig ook niet al te erg te missen, al mis ik de airco in de slaapkamer af en toe wel als het kwik ineens tot hoge temperaturen stijgt…

Rest ons nu nog vier dagen wachten, en dan is ook Rik weer in NL. Hopelijk wacht de kleine dus nog even totdat onze piloot ook weer op Nederlandse bodem is. En dan maar hopen dat de kleine man na woensdag niet al te lang meer op zich laat wachten en ter wereld komt met een iets minder onstuimige vlucht en een zachte landing.