Elk jaar wil mijn schoonzus graag de kerst special zien van All You Need Is Love, en elk jaar hoop ik stiekem dat wij ook één van de stelletjes zijn die ook kerst samen kunnen vieren, maar helaas, ook dit jaar gooide het rooster van Rik roet in het eten en dus was de soundtrack van onze kerst weer eens ‘ All I want for Christmas is you!’.

En als het dan alleen om mij gaat, oke, maar sinds dit jaar maakt onze kleine het moeilijker om elkaar te moeten missen. Dat het rooster dus niet echt ideaal was, was dus best een grote teleurstelling. Rik had de eerste week van december vrij gevraagd maar deze helaas niet gekregen. Wel vijf dagen standby. Ons eerste plan om dus samen die eerste week van december naar Nederland te vliegen werd daarom al weer omgegooid. Leif en ik bleven in Doha in de hoop dat Rik niet opgeroepen zou worden. Een goeie zet en schrale troost; een Sinterklaasfeest in Nederland met familie zat er niet in, maar we waren die week wel met ons drietjes in Doha.

Daarna moest Rik toch echt aan de bak, terwijl ik vanwege het WK Voetbal de hele decembermaand vrij was. Met kerst zou Rik niet thuis zijn, maar helemaal alleen in Hong Kong. In quarantaine nota bene! Huilen natuurlijk! (De zwangerschapshormonen zijn nog steeds niet uitgewerkt). We besloten dat Leif en ik samen naar Nederland zouden gaan om de feestdagen met familie door te brengen. En zo gebeurde het dat ik voor het eerst alleen vloog met ons kleine hummeltje. Hij had zich gelukkig goed gedragen en de vlucht verliep soepeltjes.

De tijd in Nederland vult zich altijd wel, en nu helemaal. Veel familiebezoekjes, het consultatiebureau, kapper, nog meer familiebezoekjes en gezelligheid met vrienden. En zo ineens was het alweer bijna kerst. Tot mijn opluchting had Rik ondertussen een roosterwijziging gekregen met een mooi verhaal er aan vast waardoor hij met kerst ineens niet alleen was. Zo fijn. En Leif en ik zaten goed onder de pannen met kerstavond uit eten met mijn ouders, mijn broers gezin en mijn zus. Niet helemaal compleet dus, maar wel bijna. Ondertussen had ik met Rik weinig contact. Maar ja, met een vlucht die 18 uur duurde was hij ook weinig bereikbaar. En stiekem was ik daar wel blij om, dan had hij in elk geval genoeg te doen met kerst en zat hij in niet in zijn eentje.

Ook eerste kerstdag hadden Leif en ik een drukke dag. We zouden opgepikt worden door mijn schoonouders en een aantal familiebezoekjes brengen in Noord Holland. Een aantal ooms en tantes hadden Leif nog nooit gezien, dus hem gingen we gelijk showen. Voor die bezoekjes had mijn schoonzusje gevraagd of we nog even snel bij hen langs konden hoppen, maar wel een beetje op tijd graag! Gezellig, hun zoontje is drie maanden ouder dan Leif dus alleen maar leuk.

Toen belden we aan bij hen en duurde het even voordat de voordeur open ging. En opeens klonk daar een nieuwe soundtrack voor de rest van onze kerst…

Met een vlucht die voor Rik eindigde in India op 24 december, had ik nooit verwacht hem de volgende dag in Nederland te treffen, maar hij had iets kunnen regelen waardoor hij geen layover had en direct terug kon vliegen naar Doha. Vanwege extra vluchten naar Amsterdam had hij ‘s nachts al naar Nederland gekund. Dat betekende wel dat hij mij even moest ghosten op de whatsapp, het videobelletje van zijn moeder moest negeren en moest hopen dat ik niet op Find my friends zag waar hij uithing. Dat is allemaal goed uitgepakt. Wat een verrassing, wat een bijzondere kerst.

Zo blijkt maar weer, geen Robert ten Brink nodig (gelukkig) maar dankzij een beetje hulp van Riks werk, wat extra vlieguurtjes voor hemzelf en de ophaalservice van Meilan kreeg kerst ineens een hele andere wending. En zo wisselden we mijn lievelingskerstliedje van Mariah Carey als soundtrack in voor die andere klassieker die we zo vaak horen op kerstavond, maar deze keer vanwege onze eigen kerst special. Ik hoop dat iedereen een net zo fijne kerst heeft gehad als wij. Wij vieren het vandaag nog een keer met onze Dohafamily en zingen nog even door…

All you need is love! ❤️